تأثیر غوطه وری ساق و مچ پا در آب سرد بر تعادل پویای ورزشکاران و غیرورزشکاران

هدف در سال های اخیر غوطه وری در آب سرد (cwi) پس از جلسات تمرینی سنگین و مسابقات، با هدف تسریع زمان احیای ورزشکاران رواج یافته است. در چندین مطالعه اثر غوطه وری در آب سرد را بر عملکرد و عوامل آمادگی جسمانی ورزشکاران بررسی شده است؛ اما در این میان در پژوهش های اندکی تأثیر غوطه وری در آب سرد را بر تعادل پویای ورزشکاران و غیرورزشکاران بررسی شده است. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر هشت دقیقه سرمادهی موضعی مچ پا و پا به وسیله غوطه وری در آب سرد بر شاخص های تعادل پویای مردان و زنان ورزشکار و غیرورزشکار سالم بوده است.  روش بررسی در این پژوهش 58 نفر از دانشجویان دانشگاه تهران (29 نفر ورزشکار و 29 نفر غیرورزشکار) با سن 2±2/22 سال، وزن 2± 2/69 کیلوگرم و قد 2±2/175 سانتی متر داوطلبانه شرکت کردند و به دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار تقسیم شدند. شاخص های تعادل کلی، قدامی-خلفی و طرفی آزمودنی ها به وسیله سیستم ثباتی بایودکس (bss) مدل sw45-30d-e617 ساخت کشور آمریکا ارزیابی شد. به منظور آشنایی آزمودنی ها با سیستم بایودکس و کسب آمادگی برای ارزیابی تعادل پویا، هر آزمودنی به مدت یک دقیقه روی دستگاه تمرین می کرد. سپس هر آزمودنی به مدت هشت دقیقه هر دو پای خود را درون ظرف آب و یخ صفر درجه قرار می داد؛ به نحوی که کف پا و تمام اطراف پا تا پنج سانتی متر بالای ناحیه قوزک تحت تأثیر سرما قرار می گرفت. آزمون تعادل بلافاصله پس از بیرون آمدن ورزشکار از ظرف مخلوط یخ و آب، باردیگر روی دستگاه بایودکس تکرار شد. یافته های تحقیق با استفاده از آزمون آماری آنوا در سطح 05/0>p تجزیه وتحلیل شد.  یافته ها نتایج تحقیق نشان داد که اختلاف معنی داری در شاخص ثبات کلی قبل (m=2/94 و sd=1/26) و بعد از سرمادرمانی (m=2/66  و sd=1/40) وجود ندارد (t(57)=1/29 و p=0/202). همچنین اختلاف معنی داری در شاخص ثبات قدامی خلفی قبل (m=2/27 وsd=1/06) و بعد از سرمادرمانی (m=2/08 و sd=1/19) مشاهده نشد (t(57)=0/98 و p=0/33). باوجوداین شاخص ثبات طرفی بعد از سرمادرمانی (m=1/78 و sd=0/88) به طور معنی داری در مقایسه با قبل از اعمال سرمادرمانی (m=2/05 و sd=0/84) افزایش یافت (t(57)=2/10 و p=0/03). همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر نشان داد که اثر ورزشکاربودن یا نبودن افراد بر شاخص ثبات کلی و قدامی-خلفی (84/0=(p و شاخص ثبات طرفی (18/0=(p قبل و بعد از اعمال سرما معنی دار نیست. نتیجه گیری نتایج تحقیق حاضر نشان داد که اعمال سرما از طریق غوطه وری در آب سرد به مدت هشت دقیقه بر شاخص ثبات کلی و قدامی خلفی در مردان و زنان ورزشکار و غیرورزشکار اثر معنی داری ندارد. به نظر می رسد که سرمای به کاررفته در این تحقیق تنها بر گیرنده های پوستی تأثیر گذاشته و بر گیرنده های مفصلی عمقی تر که نقش اصلی در تعادل دارند، تأثیر نگذاشته است.